een gezonde levensstijl

Ik ben Robbe Mellaerts, 26 jaar oud, oprichter en eigenaar van Fit2Live & cardio performance training.

Als ik over sport begin te babbelen, start mijn verhaal eigenlijk pas op men 16e. Wat eigenlijk niet correct is. Eigenlijk heb ik heel men leven gesport. Ik speelde voetbal tot mijn 13e en moest stoppen door knieklachten.

Ik ben eigenlijk tot mijn 13e nooit heel mager geweest. Maar tussen mijn 13e en 15e liep het toch uit de hand. Ik kwam enorm bij en door ‘de hardheid’ van kinderen/jeugd kwam ik tot het besef dat het zo niet verder kon.

De reden dat ik pas spreek over sporten vanaf mijn 16e, is omdat het sinds toen mijn leven elke dag heeft beheerst. No Panic, dit is niet noodzakelijk mijn plan met jou!

Ik kan er gewoon niks aan doen. Ik was op slag verliefd en ondanks een aantal moeilijke jaren met toch de twijfels om er mee te stoppen, gebeurde dit nooit. Tja,.. in elke relatie komt wel eens een barstje, zolang het barstje te herstellen valt…

Samen met één van mijn beste maten, kwam ik terecht in de fitness. Ik wou afslanken. Ik was geconfronteerd met hoe ik er fysiek uitzag en voelde dit ook tijdens alledaagse zaken of tijdens de LO lessen. Niemand wilt eerste stoppen bij de beeptest…

Hoewel ik in twee fitnessclubs het management heb gedaan en heel vaak zag hoe mensen gemotiveerd startte met 3-4x per week sporten, zag ik ze heel snel minderen naar 2-3, 1-2 per week. Om dan te stoppen. Ik maakte de omgekeerde beweging – ik begon met 2x en zoals ik net al zei – ik was op slag verliefd en 2 werd 3 – 4 – 5 tot praktisch alle dagen.

Al snel zakte men gewicht van 82 kilo naar 60 op een paar maanden tijd. Ik voelde me goed – sporten ging beter en in plaats van de bus, pakte ik de fiets naar de fitness.

Het was een oude fiets – eentje van men tweede communie en reed niet zo vlot. ‘Thuis’ kregen we een beloning voor een goed rapport en dat jaar vroeg ik voor de verjaardag, feestdagen en rapport een nieuwe fiets.

Het was een aluminium koersfiets en al snel raakte ik verkocht aan wielrennen. Het beviel me ook, maakte goede sprongen vooruit en in september reed ik mijn eerste koersje.

Years gone by en grote potten heb ik niet gebroken in de koers. Selecties bij de junioren voor Beker van België, Ronde van Vlaanderen, een provenciale titel op het PK ploegentijdrijden , selecties bij de beloften voor de Ronde van Namen, Oost – Vlaanderen, Vlaams Brabant waren de uitschieters.

Pech, ziekte en blessures waren de rode draad in mijn jaren als wielrenner. Een bekkenfractuur gaat nog de grootste oorzaak zijn van de uitblijvende resultaten.

In 2011, echter was ik al eens in aanraking gekomen met triathlon. Ik hou wel van een challenge en stootte toevallig op volgende videoclip: shorturl.at/emoyH . Ik beloofde mezelf dat als ik ooit stopte met koersen dat ik naar Hawaï moest gaan.

In 2015 nam ik deel aan mijn eerste triathlon om uiteindelijk in 2018 de volledig overschakeling te maken naar Triathlon met als doel kwalificatie voor Ironman Hawaï.

Ik startte 5 jaar geleden met Fit2Live omdat ik weet dat zonder de begeleiding van Eddy (in men eerste fitnessclub) ik niet had gestaan waar ik nu stond. Het is mijn passie om mensen te helpen hun dromen te verwezenlijken.

Ik weet hoe groot de stap is die je moet nemen om te beginnen met sporten als je er misschien niet goed in bent – maar ik weet ook hoe het is wanneer je volhardt in dat moeilijke begin met een coach aan je zij. And trust me, it’s worth it.

Je kan zo fanatiek worden, maar je kan er ook voor kiezen om tot een bepaald niveau te gaan waar jij je gelukkig voelt en dit nadien te onderhouden. Daar staat Fit2Live voor.

Ik ben er voor jou om die eerste moeilijke stappen samen te nemen. Je bij te sturen en te ondersteunen waar nodig. Een plan op maat te ontwikkelen en je helpen je daaraan te houden.

Word je nadien een zot als ik en 20% van de sportende bevolking (of ben je dat al )? Daar staat Fit2Perform voor. Je begrijpt dat meedraaien met de betere sporters in de amateurcompetities (of misschien profcompetitie) gestructureerde training vraagt. Inzet en daaruitvolgend meetbaar resultaat (in cijfers of een sportprestatie)

Laten we beginnen bij het begin. ‘De man met de hamer’ is een begrip dat vooral gekend is in het wielrennen, maar in elke duursport voorkomen. Op een gegeven moment kan je lichaam niet meer de intensiteit (in tempo, vermogen,…) als voorheen. Je wilt wel, maar het lichaam protesteert en zeker bij intensieve inspanningen.

Simpel as it is, we hebben 3 macronutriënten (Koolhydraten, vetten en eiwitten) waarvan 2 energieleveranciers (Koolhydraten en vetten).

Van die laatste hebben we genoeg. Zelfs een afgetrainde atleet met een enorm laag vetpercentage heeft genoeg vetten opgeslagen in zijn lichaam om enkele dagen te overleven.

Koolhydraten, echter, hebben we niet in overvloed. In fact, we kunnen zo’n 1200kcal (300gram) aan koolhydraten opslaan in het lichaam.

De man met de hamer komt wanneer de intensiteit van de inspanning te hoog ligt en de brandstof voor deze intensiteit niet meer voor handen is. De koolhydraten dus.

Maar, we hebben toch vetten nog om op verder te gaan?
Klopt en net dat is het bekende fenomeen. Als de KHD opgebruikt zijn, kiest het lichaam voor de eerstvolgende brandstof voor handen: de vetten.

So, what’s the problem?
Het ‘probleem’ zit in volgende. Zowel vetten als KHD zijn brandstoffen, maar zijn niet even snel aanspreekbaar. Er gaat veel meer energie verloren aan de synthese van vetten naar mechanische arbeid (het bovenbeen dat moet samentrekken en kracht leveren tijdens het lopen, fietsen,..) dan bij KHD.

Waarom denk je dat je eerder naar een glas cola (niet dat ik het aanmoedig) grijpt dan - laten we zeggen- een handvol noten, wanneer je een dipje hebt?

Hoe vermijden we deze situatie in wedstrijden of lange trainingen? Vooral met de lange afstandsatleten (wedstrijden/trainingen die langer duren dan 1u15 aan hoge intensiteit), bespreek ik welke voeding er tijdens de wedstrijddag of lange training moet opgenomen worden om deze succes en kwaliteitsvol af te werken.

Meten is weten. Des te meer info ik krijg van mijn atleet uit zijn training des te nauwkeuriger kan ik hun energieverbruik (en dus ook opname) voor optimale prestaties bepalen.

Uit de vorige blog heb je al kunnen begrijpen dat er 2 brandstoffen zijn. KHD en vetten, de ene uitputbaar indien je ze niet aanvult, de andere vrijwel onuitputbaar.

Je hebt ook al kunnen leren dat vetten meer energie vragen om als brandstof aangesproken te worden dan KHD.

Nu moet je begrijpen dat het lichaam aan lage intensiteit energie haalt uit beiden. Afhankelijk van je getraindheid kan de verdeling van energieverbruik er als volgt uitzien* (zie bijlage)
*Dit is een voorbeeld en niet als volledige waarheid te nemen. Echter blijft het een goede richtlijn. D.m.v spirometrietesten kan dit exact vastgelegd worden.

Ik ga kort van deze tabel gebruik maken om volgende mythe uit de wereld helpen: ‘als je wilt afvallen moet je aan lage intensiteit sporten want dan verbruik je meer vetten.’ Procentueel klopt deze bewering als een bus.

Maar…
Laten we wandelen als voorbeeld nemen als activiteit met een lage intensiteit en fietsen als matige intensiteit. Het gemiddeld verbruik per uur stijgt in Kcal ook naarmate de intensiteit toeneemt. We nemen dus aan dat één uur wandelen ongeveer 300Kcal verbruikt (waarbij 150kcal uit vet en 150 kcal uit KHD) en één uur fietsen ongeveer 500 Kcal verbruikt (waarbij 150 kcal uit vet en 350 kcal uit KHD).

De hoeveelheid Kcal uit vetten is gelijk in beide intensiteiten – echter – als je wilt afslanken, tracht je het caloriedeficit zo hoog mogelijk te leggen. En dan komen we uit bij de sport aan matige intensiteit.

Nu, dat gezegd zijnde.. Hoe bepaal ik de calorieopname voor mijn atleten (ja, ook mensen die aan hun gezondheid werken, zijn atleten voor mij.. )

Op de fiets is dit heel makkelijk sinds de komst van de powermeter. Kracht leveren (Wattage) kost een bepaalde hoeveelheid energie. Die energie is uitgedrukt in kilojoule. Heel kort: 1Kcal= 4.2kilojoule. Maar in het chemische proces dat uiteindelijk leidt tot spierarbeid gaat ongeveer 1/4e van de energie verloren. Daarom is in dit geval 1kcal = 1 kilojoule.

Als ik het volume (duurtijd*intensiteit) ken van de rit of wedstrijd van mijn atleet – kan ik berekenen hoeveel Kcal hij of zij zal verbruiken tijdens deze periode. Als we dan bepalen hoe intensief de inspanning* is voor het lichaam van mijn atleet, kunnen we ook de juiste keuze maken in hoeveel KHD hij/ zij zal moeten opnemen op wedstrijddag.

*Bovenstaand kader is niet uitgebreid genoeg om dit te bepalen voor een duursporter en fungeert louter als voorbeeld.